Marcesca "Zdradzieckie lato" cz.2 - by Stella

~~Marco~~

 Jak to możliwe, Francesca nie chodzi do takich klubów w jakim wczoraj byłem. Jak dziewczyny zdołały ją do tego przekonać. Teraz mnie nienawidzi. Z drugiej strony mogę już oficjalnie być z Larą. Żałuję tylko tego, że Fran cierpi. Postanowiłem zadzwonić do Baroni i jej o wszystkim powiedzieć, jednak gdy wyjąłem telefon z kieszeni akurat zadzwoniła.

- Hej skarbie. Czego od ciebie chciała? - zapytała jak tylko nacisnąłem zieloną słuchawkę.

- Sama się dowiedziała. Widziała nas wczoraj w klubie - odparłem.

- Naprawdę? Możemy wreszcie się normalnie spotykać? - zapytała uradowana.

- Tak - odparłem, szczęśliwy jak ona, ale i smutny.

- Zaraz u ciebie będę - krzyknęła i się rozłączyła. Postanowiłem wrócić do domu zanim dotrze tam Lara.
 Na podjeździe stoi jej samochód, więc jednak nie zdążyłem. Wszedłem do środka i rozglądnąłem się po salonie. Nie było nikogo. Może jest w moim pokoju? Albo w ogrodzie? Nie, tam też jej nie ma, więc o co chodzi? Przecież widziałem jej samochód. Postanowiłem zajrzeć do pokoju brata, może on wie gdzie jest.

~~Lara~~
 Nareszcie ja i Marco możemy oficjalnie być razem. Jest jeden szczególik, który stoi nam na przeszkodzie, ale malutki prawie nic nie znaczący. Zadzwoniłam dzwonkiem do drzwi i otworzył mi ten mały szczególik, brat Marco.
- Nie ma go - powiedział i zbliżył się.
- Ale zaraz będzie - powiedziałam.
- Poszedł na piechotę a do Franceski ma kawałek drogi - powiedział i zaczął mnie całować.

~~Francesca~~
- Halo - odebrałam dzwoniący telefon.
- Fran proszę spotkaj się ze mną - odezwał się Marco.
- Po co? - warknęłam.
- Chcę ci wszystko wyjaśnić.
- Widziałam was, co chcesz wyjaśniać?!
- Popełniłem błąd, ale proszę wybacz mi. To była wielka pomyłka, ona mnie zdradziła z Tomásem.
- Czy ty jej teraz wybaczysz? - zapytałam.
- Nie mogę.
- A bratu wybaczysz?
- Też nie, a przynajmniej nie od razu.
- Więc czemu ja mam wybaczyć tobie?
- Bo cię kocham Fran. Zawsze kochałem tylko sam o tym nie wiedziałem.
- Ja też cię kocham Marco, ale już za późno. Nie potrafię ci wybaczyć - rozłączyłam się.

Króciutkie, ale jest. Mam nadzieję, że podoba się. Mam pomysł na kolejny OS. Powinien się pojawić, ale nie wiem kiedy. Szkoła... Rozumiecie chyba.

Marcesca "Zdradzieckie lato" cz.1 - by Stella

~~Francesca~~

 Właśnie spacerowałam po parku z moim chłopakiem Marco. Trzymaliśmy się za ręce i rozmawialiśmy o wszystkim, ale i o niczym. To moja pierwsza miłość, a czuję jakby miała przetrwać wszystko. Potrafimy się dogadać we wszystkich sytuacjach. Największa kłótnia jaką stoczyliśmy była o to, czy idziemy do kina czy na wycieczkę rowerową. Oczywiście wygrałam i nie przesiedzieliśmy słonecznego popołudnia w ciemnej sali kinowej. Było mi z nim naprawdę dobrze. Nasze pogawędki przerwał dzwonek telefonu szatyna. Odsunął się o krok i odebrał. Po paru sekundach wrócił.

- Przepraszam Fran. Muszę wracać do domu.

- Dobrze. Idź jeśli musisz - odparłam lekko zawiedziona. Mieliśmy dzisiaj spędzić cały dzień razem, a on ma dla mnie coraz mniej czasu.

- Spotkamy się jutro. Albo wiesz co przyjdę do ciebie jeszcze dzisiaj wieczorem.

- nie, wiesz jaka jest moja mama. Jutro.

- Dobrze - pocałował mnie w policzek i odszedł. Powolnym krokiem ruszyłam do domu, ale w połowie parku po którym przed chwilą spacerowałam z Travelli spotkałam Violę i Cami. Opowiedziałam im o dziwnym zachowaniu Marco, ale one powiedziały, że to nic takiego. Violetta i León bardzo często miewają gorsze chwile, ale kochają się i nadal są razem szczęśliwi, a Camila i Maxi bez przerwy się kłócą mimo to zaraz się godzą i o wszystkim zapominają. Pocieszyły mnie trochę i poszłyśmy na lody.

~~Marco~~

- Cześć kochanie - powiedziałem i pocałowałem Larę na przywitanie. Przyjechała tydzień temu, a po wakacjach będzie  chodzić do tej samej szkoły co ja. Od razu się zakochałem i uświadomiłem sobie, że Fran nie jest mi pisana na resztę życia. Nie wiem tylko jak jej powiedzieć, że to już koniec między nami i przy okazji jej nie zranić. Lara oczywiście nie jest zadowolona z tego, że musimy się przed nią urywać. Obiecałem jej że w tym tygodniu już się tym zajmę.

- Hej - odparła z uśmiechem - Gdzie byłeś?

- Z Franceską - odparłem.

- Powiedziałeś jej - zapytała z nadzieją, że możemy oficjalnie być razem.

- Nie. Nie wiem jak to zrobić.

- Kochasz ją? - zapytała.

- Nie. To było tylko zauroczenie.

- No więc czego się boisz? Skoro kochasz mnie a nie ją to... - przerwałem jej.

- To nie jest takie łatwe jak się wydaje. Nie chcę jej skrzywdzić.

- Ale pamiętaj, że w tym tygodniu masz jej powiedzieć.

- Wiem - odparłem - Idziemy na imprezę? - zmieniłem temat.

- Tak - odparła chwyciłem ja za rękę i udaliśmy się do klubu.

~~Francesca~~

- Nie dziewczyny. Ja nie chcę, nie lubię klubów - powiedziałam po raz któryś już dzisiaj. 

- No chodź. Proszę. Będzie fajnie, potańczymy - namawiała mnie Violetta - Nie dam ci spokoju póki nie zgodzisz się pójść - dodała. Ona jak coś mówi to zawsze tak robi, więc postanowiłam, że pójdę.W budynku było mnóstwo ludzi. Od głośnej muzyki myślałam, że bębenki mi pękną. Dziewczyny trzymały mnie za ręce i ciągnęły gdzieś, przepychając się między wirującymi ludźmi. W końcu się zatrzymały. Przed jedną z półkulistych sof. Przez jakieś pięć minut siedziałyśmy rozmawiając słuchając DJ' i jego przebojów i innych nocnych, tańczących klubowiczów. Dłużej już nie wytrzymały i popędziły na parkiet biorąc mnie oczywiście ze sobą. Tańczyłam razem z nimi, ale w pewnym momencie stanęłam jak wryta. Patrzyłam w jedno miejsce, a właściwie osobę... dwie osoby. Od razu zobaczyły, że coś jest nie tak i powędrowały za mim wzrokiem. Zatrzymały się na moim chłopaku obściskującym się z jakąś brunetką. Szybko wyszłam z klubu a one zaraz za mną.
- Fran, spokojnie - próbowały mnie uspokoić. Chodziłam w kółko przed drzwiami budynku i dosłownie ryczałam jak dziecko.
- Jak mogłam ego nie zauważyć, ja mogłam być taka głupia, no jak?! - darłam się sama na siebie.
- Fran to nie twoja wina, nie ty go zraniłaś. To on powinien się źle czuć z tym, że cie zdradza. Jedno jest pewne z nim już koniec. A teraz chodź kupimy tonę lodów i idziemy do ciebie, oglądać filmy. Zostaniemy też na noc jeśli chcesz. Najważniejsze żebyś o tym nie myślała - oznajmiła Violetta. Podeszłam do niej i Camili, po czym obie mocno przytuliłam.
- Dziękuję, nie wiem co bym bez was zrobiła.

~~Następnego dnia. Południe~~

Cami i Viola poszły już do domu, a ja umówiłam się z Marco u mnie w domu. Od momentu jak skończyłam z nim rozmawiać, chodzę nerwowo po całym domu i panikuję. Od czasu do czasu mała łza spływa mi też po policzku.Za chwilę powinien przyjść. Zamierzam mu wszystko wygarnąć, ale jak to ja. Dużo myślę mało robię. Usłyszałam pukanie do drzwi. Podeszłam i otworzyłam. To był on, jak mnie zobaczył wesoła mina zmieniła się w smutną.
- Płakałaś? Co się stało? - zapytał troskliwie i chciał mnie przytulić, ale odepchnęłam jego ręce.
- Nienawidzę cię! Jak mogłeś mnie zdradzić! - przeszłam od razu do rzeczy.
- Co sąd wiesz?!
- Widziałam. Wczoraj w klubie. Nie chcę mieć z tobą nic wspólnego. Znikaj z mojego życia! - zatrzasnęłam mu drzwi przed nosem.

Tak prezentuje się część pierwsza. Ciekawa? Według mnie nie, to miało być trochę inne, ale ja zawsze zmieniam coś podczas pisania. Skoro już szkoła to ja napisałam coś co się dzieje na wakacjach ;D

Jak tam pierwszy tydzień szkoły. Macie już jakieś oceny, mi się szykuje z Angielskiego. Nauczycielka wzięła mi zeszyt, z zadaniem, które było zrobione tylko na brudno ołówkiem... So you know...

Życzę wam sukcesów i czekam na opinie;D